HakanS Posted October 21, 2006 Share Posted October 21, 2006 Bir ilkbahar sabahýydý. Güneþ, pýrýl pýrýl altýn ýþýklarýný yer yüzüne yolluyordu... Bu ýþýnlarý gören kozalardan o sabah beyaz bir kelebek çýktý. Çok büyük ve tül gibi ince bembeyaz kanatlarý vardý. Birden kendini bir bahçenin çiçekleri arasýnda buldu. Önce keþif uçuþuna çýkýp bahçeyi dolaþtý. Sonra dinlenmek için kýrmýzý bir güle kondu. Dinlenirken, kanatlarýný dikleþtirip birleþtirmiþti. Etrafýna baktý. Doyasýya yeþilliðe daldý saatlerce seyretti... Dinlenmiþti... Þimdi dolaþma vaktiydi, yaþamalýydý, önünde uzun zamaný vardý. Aðaçlara uçtu. Çiçeklere kondu. Mutluydu, özgürdü. Herkes ona bakýp "ne güzel" diyordu. Akþama kadar çiçekten çiçeðe, daldan dala uçup durdu. Güneþ batarken bir garip his kapladý içini, artýk öðrenmiþti. Sadece bir günlük olan ömrü bitmiþti. Son bir kez etrafýna baktý. Batan güneþe daldý. Ve bi daha hiiiiç uyanmadý... ---- Iste Kelebegin hayati böyle..Bizimde ondan pek farkimiz yok..Ölecegimizi bildigimiz halde,kendimize dikkat etmiyor,deger verdigimiz insanlari üzüyoruz.. Ya sizce? Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.