Türk Usulü Pedagoji

[ICHTUS]

Çocuk dediğin; "yapma"deyince yapmaz,

"yat" deyince yatar.

Çocuk dediğin; önüne konanı yer,

yeni icatlar çıkarmaz

Çocuk dediğin; ders çalışır,

dik ******lık etmez.

Çocuk dediğin; çok soru sormaz,

karşılık vermez.

Çocuk dediğin; paylanınca önüne bakar,

evi dağıtmaz.

Çocuk dediğin; herşeyi istemez,

her duyduğunu söylemez.

Çocuk dediğin; anasından,babasından

korkar, "şimdi seni gebertirim"

denince suspus olur.

Çocuk dediğin; her önüne gelenle

oynamaz, büyüklerin vurduğu yerde

gül biteceğini bilir.

Çocuk dediğin; verilen öğütlerin

dışına çıkmaz, ağaca da çıkmaz,

kapının önüne çıkar.

Çocuk dediğin; durmadan ıslık çalmaz,

yemekten önce mandalina yemez.

Çocuk dediğin; hep top peşinde

koşmaz, kuş peşinde de koşmaz,

kız peşinde de koşmaz.

Çocuk dediğin; büyüklerin bir dediğini

iki ettirmez, zırtpırt televizyonu açmaz.

Çocuk dediğin; söylenen işten kaçmaz,

anasının babasının odasını açmaz,

kapı çalınınca, koşup kapıyı açar.

Çocuk dediğin; insanın tepesine binmez,

akşama kadar bisiklete de binmez.

Çocuk dediğin; kimsenin dalına

basmaz, ıslak yerlere de basmaz.

Çocuk dediğin; sofrada adam gibi

oturur, büyüklerin yanında oturmaz,

haytalık etmez.

Çocuk dediğin; çocukluğunu bilir,

saygı suygu bilir, dersini de bilir.

Çocuk dediğin; insanın kafasını şişirmez,

pırtlatmak için avucunu şişirmez,

çok gülmez.

Çocuk dediğin; çağrılınca gelir,

yemek saatinde eve gelir,

yüzüne bakılınca kendine gelir

Büyüklere gelince... Onlar büyüktür. Herşeyi yapabilirler.

“VE ÇOCUKLAR YAŞLANIP ÖLÜNCEYE DEK, HER ŞEYİ BÜYÜKLERİN

YAPABİLECEKLERİNE İNANARAK YAŞARLAR.”