Hayal Hırsızı...

[tenekecezve]

Zamanın birinde bir şehirde hayal hırsızı varmış.

Gece demez, gündüz demez, kâh kapıp kaçarak, kâh el çabukluğuyla çarparak, kâh gizli gizli evlere girerek insanların hayallerini çalarmış.

Şehir ahalisi zengin değilse bile fakir de değilmiş, ama hayalleri olmadığı için mutsuzlarmış.

Hayalleri olanlar ne söylese, hayali çalınanlar karşı çıkar, gerçekçi olmalarını öğütlermiş.

Bu da haliyle, hayal sahiplerini üzer, hayali çalınanları pişman edermiş.

Hayal hırsızı ise, çaldığı hayallerle bir ağacın altına uzanır, hayal kurarmış.

Çaldığı hayallerden başka hiçbirşeyi olmayan bu adam, hayalleriyle mutlu olmaya başlamış.

Zengin olma, ünlü olma, cumhurbaşkanı olma hayalleri, dünya seyahati ve uçma hayalleri, evsahibi olma, araba alma hayalleri varmış elinde.

Ancak mutluluğu uzun sürmemiş.

Önce zengin olma hayalini gerçekleştirmeyi düşünmüş.

Ne var ki bu hayalin içindeki sermaye kendisinde yokmuş.

Hırsız, hayalkırıklığına uğramış.

Ünlü olma hayalini icraata geçirmeye karar vermiş.

Ünlü olmak içinse, ne bir özel yeteneği, ne de kendisini şöhrete kavuşturacak bir tanıdığı varmış.

Bu hayali de suya düşmüş.

Sonra, cumhurbaşkanı olma hayalini gerçekleştirmeyi denemek istemiş.

Ne var ki, şartları uymuyormuş.

Dünya seyahati için parası, uçmak için uçak bileti yahut kanatları yokmuş.

Evsahibi olma hayaline gelince, zaten adı kulübe de olsa bir evi varmış.

Bu hayal sayesinde o kulübeyi bir ev haline getirmeyi başarmış.

Hayalleri çalınan şehrin ahalisine gelince.

Zengin olma hayali hırsızlanan adam, sermayesi olmasına rağmen, hayatta bir adım dahi atamamış.

Mutlu olmamış belki ama, hayali gerçekleşseydi mutlu olur muydu diye kendine de hiç sormamış.

Ünlü olmak için yanıp tutuşan genç, onca kabiliyetine rağmen bilinmeyen bir yetenek olarak kalmış.

Zira meşhur olma hayali yokmuş artık.

İstediği şöhreti yakalasa, hali nice olurdu, hiç bilinmemiş.

Cumhurbaşkanı olma hayalini hırsıza kaptıran adam, kendi hayali olmasa bile, zamanın birinde konjonktür öyle gerektiği için cumhurbaşkanı yapılıvermiş.

İyi mi etmiş, kötü mü etmiş, yıllarca tartışılmış.

Dünya seyahati için parası, uçmak için bileti olan iki arkadaş ise hayalsizlikten ömür boyu bu şehirde yaşamışlar.

Başka ülkelerdeki güzellikleri görememişler belki, ama kendi şehirlerindeki güzelliklerden de habersiz ölmüşler.

Evsahibi olma hayalini çaldıran kiracı ise birkaç gün sonra ölmüş. “Bari hayali hırsızın işine yaradı” diye düşünmeden edememiş ahali.

Onlar eremediklerini zannetmişler muratlarına, biz gökten elma düştüğünü hayal edelim hiç olmazsa.