KelebeK Posted January 19, 2007 Share Posted January 19, 2007 Bir yaz günüydü. Ezan vakti yaklaþmýþtý. Halife Hz.Ömer (r.a.) aðýr aðýr camiye gidiyordu. Bu sýrada bir çocuðun süratli adýmlarla yürüdüðünü gördü. Acaba çocuðun bir ihtiyacý mý vardý; bu telaþýn sebebi neydi? Halife Ömer (r.a.) çocuðu sordu: - Yavrucuðum! Nedir bu telaþýn, bir derdin mi var, niçin bu kadar hýzlý gidiyorsun? - Camiye gidiyorum, amcacýðým, diye cevap verdi. - Yavrucuðum! Daha senin yaþýn küçük. Sana namaz farz deðil. Niçin bu kadar telaþlanýyorsun? Çocuk onu ayýplar gibi hayret dolu bakýþlarla Halife'ye baktý ve þöyle dedi: - Bu iþin hiç küçüðü büyüðü olur mu? Hem bu yaþta namaza alýþmazsam büyüðünce kýlmak zor gelebilir. Halife Hz.Ömer'i bir düþüncedir aldý. Gözleri buðulandý ve aðzýndan þu cümleler döküldü. - Ey Rabbim! Bu çocuk ne akýllý, ne iyi bir çocuk. Büyüklerde bulunmasý gereken ruhu taþýyor. http://www.dinibilgiler.gen.tr Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.