Yardımlaşmanın ve ihtişamın ortak adı; nahıl

[KelebeK]

Nahıl, Osmanlı’da ve halen Anadolu’nun bazı yerlerinde düğünlerde düğün sahibinin ekonomik durumuna göre süslediği, davetlilerin ise takılarını ve hediyelerini üzerine astığı ya da koyduğu ağaca benzer dev süslerin adıydı.

Arapçada hurma ağacı anlamına gelen nahıl, eski Türklerde ve Osmanlı’da düğün ve şenliklerin vazgeçilmezlerindendi. Üzeri simli ipler, aynalar, gümüş yapraklar, altın yaldızlı süsler, meyveler, çiçekler ve değerli taşlarla süslenen nahılların boyu 25 metreye kadar çıkardı.

Saltanat düğünleri ve şenliklerinde yaygın olarak görülen nahıllar o kadar büyük ve görkemli oluyordu ki nahılların geçeceği güzergâhtaki çatıların çıkıntıları yıkılıyor, duvarlar nahılların boyutuna göre yeniden yapılıyordu. Bu sebeple nahılı herkes yapamıyordu.

Nahıl yapan sanatçılar vardı ve Evliya Çelebiye göre İstanbul’da nahıl sanatçılarının sayısı 55’i buluyordu. Şimdi ise o nahıl sanatçılarının çoğunlukta olduğu Sultanahmet’teki bazı sokakların adı Nahıl. Ancak zamanla değişerek Nakıl olmuş. Anadolu’da ise düğünlerde davetliler hediye takılarını düğün alayının önünde bulunan nahılın üzerine takıyordu.

Nahıl; Eski Türklerde ve Osmanlılarda yardımlaşmayı ve bereketi ifade eden ağaç biçiminde bir simge. Az da olsa Anadolu’da düğün, sünnet ve özel törenlerde hâlâ kullanılıyor.

Kaynak: www.zaman.com.tr